Πίνακας εκτροφής σε αιμομικτική διασταύρωση.

1ο Έτος: Ζευγαρώνουμε την 1η ομάδα με την 2η ομάδα (η 1η ομάδα αντιπροσωπεύει το αρσενικό και η 2η ομάδα ανιπροσωπεύει το θηλυκό), και μας προκύπτει η 3η ομάδα. 2ο Έτος: Επιλέγουμε δύο θηλυκά απο την 3η ομάδα και τα ζευγαρώνουμε με το αρχικό μας αρσενικό (1η ομάδα), με αυτόν τον τρόπο, μας προκύπτει η 4η ομάδα. Ζευγαρώνουμε το καλύτερο αρσενικό απο την 3η ομάδα με το αρχικό μας θηλυκό (2η ομάδα), με αυτόν τον τρόπο μας προκύπτει η 5η ομάδα. 3ο Έτος: Ζευγαρώνουμε τα δύο καλύτερα θηλυκά απο την 4η ομάδα με το αρχικό μας αρσενικό (1η ομάδα), αυτή η διασταύρωση θα μας δώσει την 6η ομάδα. Το καλύτερο αρσενικό της 5ης ομάδας θα το ζευγαρώσουμε με το αρχικό μας θηλυκό (2η ομάδα), αυτή η διασταύρωση θα μας δώσει την 8η ομάδα. Να επιλέξουμε επίσης, το καλύτερο αρσενικό της 4ης ομάδας και να το ζευγαρώσουμε με ενα καλό θηλυκό απο την 5η ομάδα και με αυτόν τον τρόπο θα αποκτήσουμε την 7η ομάδα. Μπορεί να γίνει το ίδιο ζευγάρωμα αντίστροφα, ενα καλό αρσενικό της 5ης ομάδας ζευγαρώνει με ενα καλό θηλυκό της 4ης ομάδας, για να αποκτήσουμε την 7η ομάδα. 4ο Έτος: Το τέταρτο έτος θα κάνουμε τα εξής ζευγαρώματα. Η 4η ομάδα με την 6η ομάδα για να αποκτήσουμε την 9η ομάδα., η 5η ομάδα με την 7η ομάδα για να αποκτήσουμε την 10η ομάδα, η 6η ομάδα με την 8η ομάδα για να αποκτήσουμε την 11η ομάδα, η 7η ομάδα με την 8η ομάδα για να αποκτήσουμε την 12η ομάδα, και τέλος η 8η ομάδα με την 5η ομάδα για να αποκτήσουμε την 13η ομάδα. 5ο Έτος: Το τελευταίο μας έτος, θα γίνουν τα συγκεκριμένα ζευγαρώματα: Η 9η ομάδα με την 11η ομάδα, για να αποκτήσουμε την 14η ομάδα, η 9η ομάδα με την 12η ομάδα για να αποκτήσουμε την 15η ομάδα, η 10η ομάδα με την 12η ομάδα για να αποκτήσουμε την 16η ομάδα, η 10η ομάδα με την 13η ομάδα για να αποκτήσουμε την 17η ομάδα, και τέλος η 11η ομάδα με την 13η ομάδα για να αποκτήσουμε την 18η ομάδα. Μελετώντας τον πίνακα, βλέπουμε, ότι, εφόσον αποκτήσουμε τις ομάδες 3,4,5,6,7 και 8, ο εκτροφέας έχει στην διάθεση του ήδη εναν επαρκή αριθμό πουλιών της κάθε ομάδας, ως εκ τούτου οι υπηρεσίες των δύο αρχικών πουλιών δεν είναι αναγκαίες για το μέλλον. Όπως καταλαβαίνουμε, πρέπει να δωθεί ιδιαίτερη σημασία στο αρχικό ζευγάρι διότι είναι ανάγκαιο για το σύστημα μας μέχρι και το τρίτο έτος. Στα τετραγωνάκια που βρίσκονται κάτω απο κάθε ομάδα, πρέπει να συμπληρώνουμε τα νόυμερα των δαχτυλιδιών των πουλιών που χρησιμοποιήθηκαν στα ζευγαρώματα και θα τραβάμε μια γραμμή απο τις δύο ομάδες που χρησιμοποιήθηκαν μέχρι την ομάδα που αποκτήθηκε. Οι γραμμές μπορούν να είναι χρωματιστές, προκειμένου να είναι ξεκάθαρο απο το ποιές ομάδες, προήλθε η εκάστοτε ομάδα. Φορώντας το αντίστοιχο χρώμα στο δαχτυλίδι των πουλιών, θα ξέρουμε σε ποιά ομάδα ανηκεί. πηγη:http://aviariodiaz.blogspot

Βιβλίο διαχείρισης αναπαραγωγικής περιόδου..

Εκτέλεση ενδοσκόπησης και νεκροψίας

Όταν έχουμε περίπτωση νεκρού πουλιού , αφαιρούμε προσεκτικά το τσόφλι του αυγού ακριβώς στο σημείο που εντοπίζεται η περιοχή του αεροθαλάμου. Εκεί υπάρχει  μια μικρή μεμβράνη που χωρίζει το έμβρυο απο αυτη την περιοχή.
Εάν αυτή η μεμβράνη δεν έχει σπάσει, ο θάνατος προκλήθηκε πιθανότατα από το αυγό που ψύχθηκε κατά τη διαδικασία της επώασης. Το πρώτο τρίτο της περιόδου επώασης είναι η κρισιμότερη περίοδος. Ένα έμβρυο που δεν θερμαίνεται ικανοποιητικά κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου συνεχίζει συχνά να αναπτύσσεται, αλλά αποτυγχάνει να προκαλέσει διέξοδο προς τον αεροθάλαμο και πεθαίνει χωρίς να εκκολαφθεί.
 Οι αντιστάσεις του εμβρύου στις αυξομειώσεις της θερμοκρασίας
κατά τις τελευταίες μέρες της επώασης είναι ανεπτυγμένες και συνήθως δεν έχουμε πρόβλημα στην εκκόλαψη.
Σε περίπτωση που σπάσει η μεμβράνη προς τον αεροθάλαμο, εξετάζουμε προσεκτικά το έμβρυο. Εάν το πουλάκι είναι   κολλημένο στα "τοιχώματα" του αυγού. Τότε υπάρχουν χαμηλά επίπεδα υγρασίας στο χώρο και
το έμβρυο εγκλωβίζεται, κολλημένο στο κέλυφος, ανίκανο να περιστραφεί και να διαρρήξει
το περίβλημα που το περιβάλλει. Σε αυτή την περίπτωση, το έμβρυο εμφανίζεται πλήρως αναπτυγμένο αλλά το υγρό που το περιβάλλει έχει συχνά μια παχύρευστη, κολλώδη εμφάνιση.
Οι θάνατοι που οφείλονται σε βακτήρια και ιούς θα λάβουν χώρα στο πρώτο μισό της
επώασης. Η βακτηριακή μόλυνση είναι δύσκολο να εμφανιστεί εκεί που υπάρχει ξηρότητα και καθαριότητα .












 ΠΤΥΧΙΑΚΗ ΔΙΑΤΡΙΒΗ Δ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Δακτυλίδωμα νεοσσών

Μέσω αυτού του βίντεο πιστέυω οτι γίνεται πλήρως κατανοητή η διαδικασία τοποθέτησης δαχτυλιδιών στα πουλιά.

Δυστοκία - πρόληψη - Αντιμετώπιση

Μια από τις δυσκολότερες στιγμές της αναπαραγωγής είναι η περίπτωση δυστοκίας.
Υπάρχει πάντα η περίπτωση να «φρακάρει» το αυγό και να επιφέρει ακόμη και το θάνατο
του θηλυκού.
Η δυστοκία είναι φαινόμενο που παρατηρείται σε όλες τις ράτσες πουλιών, από
καναρίνια μέχρι παπαγάλους. Σύμφωνα με τον Γερμανό πτηνίατρο Dr.Bluumlrkle,
στατιστικά τα είδη στα οποία εμφανίζεται περισσότερο η δυστοκία είναι πρώτα τα Budgies,
δεύτερα τα Cοckateils και ακολουθούν τα καναρίνια. Στα αγριοπούλια παρατηρείται σπάνια,
αλλά είναι υπαρκτό.
Παλαιότερα πίστευαν ότι έφταιγε το μέγεθος, σήμερα όμως γνωρίζουμε ότι κατά 90%
ευθύνεται η έλλειψη ασβεστίου. Λόγω αυτής της έλλειψης ξεκινούν τα προβλήματα κατά τη
διάρκεια της πορείας του αυγού από την ωοθήκη προς την αμάρα, την οποία και φράζει με
τα γνωστά αποτελέσματα.
Τέλος, υπάρχει και το πρόβλημα του λίπους, το οποίο απορροφά το ασβέστιο, μην
επιτρέποντας την αποθήκευσή του στα κόκαλα. Αν υπολογίσουμε όλα τα παραπάνω, θα
καταλάβουμε πόσο εύκολα δημιουργείται η δυστοκία και άλλες ασθένειες κατά την
εκτροφή.
 Μέτρα πρόληψης της δυστοκίας
 Πρέπει να τους χορηγούμε τροφές πλούσιες σε ασβέστιο και βιταμίνη D. Αφού οι σπόροι
έχουν μικρή περιεκτικότητα σε ασβέστιο και είναι ανώφελο να τα εμπλουτίσουμε με σκόνη
ασβεστίου, αφού τα πουλιά δε μπορούν να την καταναλώσουν σ’ αυτήν την μορφή, θα
πρέπει να το χορηγήσουμε με άλλους τρόπους. Η χορήγηση μέσω της αυγοτροφής είναι ένας
καλός κι εύκολος τρόπος.
Τα τσόφλια των αυγών είναι μια καλή πηγή ασβεστίου. Τα χορηγούμε μαζί με τα
ιχνοστοιχεία, το κόκαλο σουπιάς και τριμμένα όστρακα, αφού τα βάλουμε για 10 λεπτά στο
φούρνο μικροκυμάτων για την εξαφάνιση τυχόν βακτηριδίων σαλμονέλας.
Ένας άλλος τρόπος χορήγησης είναι μέσω του νερού. Ορισμένες εταιρίες έχουν
σκευάσματα ασβεστίου σε υγρή μορφή. Άλλες έχουν σε σκόνη που διαλύεται στο νερό.
Βασική προϋπόθεση της κατακράτησης ασβεστίου είναι η βιταμίνη D. Είναι βιταμίνη που
δημιουργεί το σώμα με την έκθεση του σε ακτίνες UVA και UVB. Απαραίτητη, λοιπόν, η
χρήση ειδικών λαμπών ή η έκθεση των πουλιών στον ήλιο. Αυτή η βιταμίνη έχει τον ρόλο
καταλύτη, ώστε ο οργανισμός ν’ απορροφήσει το ασβέστιο και να το αποθηκεύσει στα
κόκαλα. Σε αντίθετη περίπτωση, το ασβέστιο αποβάλεται με τα κόπρανα δίχως ν’
απορροφηθεί. Με τα κόπρανα, επίσης, αποβάλεται και κάθε παραπανίσια ποσότητα
ασβεστίου.
 Μέτρα αντιμετώπισης της δυστοκίαςΠολλές φορές η δυστοκία γίνεται αντιληπτή από το προηγούμενο βράδυ. Το θηλυκό θα
αρχίσει να κάθεται φουσκωμένο με τις φτερούγες κατεβασμένες. Σ’ αυτήν τη φάση
καλύτερο είναι να μη στρεσάρουμε το πουλί. Αν την άλλη μέρα δεν καταφέρει να το
αποβάλει μέχρι τις 9.30 με 10 η ώρα, βεβαιωνόμαστε ότι υπάρχει πρόβλημα και πρέπει να
επέμβουμε. Στην περίπτωση δυστοκίας το πουλί κάνει μεγάλες κουτσουλιές διπλάσιες από
ό,τι συνήθως, και κάνει συνεχείς προσπάθειες για να αποβάλει τα αυγό. Αυτό το εξαντλεί,
του κόβει την όρεξη για φαί και νερό και στο τέλος εξαντλημένο παίρνει θέση ύπνου
περιμένοντας το μοιραίο.
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να βοηθήσουμε πουλί με δυστοκία.
Α) Μια μέθοδος είναι η χορήγηση μιας σταγόνας ασβεστίου απευθείας στο στόμα, κάθε
15 λεπτά. Στις περισσότερες περιπτώσεις έπειτα από 2-3 ώρες θα έχει αποβληθεί τα αυγό.
Αυτές τις ώρες καλό είναι να βρίσκεται σε κλουβί με θερμοκρασία περίπου στους 30 °C.
Β) Μια μέθοδος, είναι η εξής: Βάζεις το πουλί κάτω από τη βρύση για 20-30
δευτερόλεπτα κρυώνοντας την κοιλιά του. Υποτίθεται ότι έτσι τελείωνε η κράμπα που είχε
το πουλί. Έπειτα το βάζεις σε κλουβί με θερμοκρασία 30 °C και μετά από 2 ώρες το πουλί
γεννάει.
Γ) Βάζουμε, με σταγονόμετρο, λάδι στην αμάρα του πουλιού και κάνουμε μαλάξεις
μέχρι να βγει το αυγό. Η πιο επικίνδυνη μέθοδος είναι οι συνεχείς μαλάξεις της κοιλιάς και η
πίεση του αυγού ώστε να βγει. Αν δεν είμαστε πολύ προσεκτικοί, πολύ πιθανόν να σπάσει το
αυγό επιφέροντας τον θάνατο του πουλιού.
Σε περίπτωση που αντιληφθούμε αργά τη δυστοκία και το πουλί είναι εμφανώς
καταβεβλημένο από την προσπάθεια αποβολής του αυγού, τότε χορηγούμε κάθε 5-10 λεπτά
σταγόνες νερού με ασβέστιο και γλυκόζη ώστε να πάρει την ενέργεια που του χρειάζεται.
Έπειτα προχωράμε με όποιον από τους παραπάνω τρόπους επιλέξουμε.

Περίοδος ζευγαρώματος

Η ερωτική διάθεση των καναρινιών εμφανίζεται στην αρχή κάθε χρόνου. Το αρσενικό
προσεγγίζει το θηλυκό τραγουδώντας του συνέχεια και ταΐζοντάς το, είναι μια πρώτη δοκιμή
για το ζευγάρωμα. Πράγματι, όταν αργότερα το θηλυκό θα επωάζει τα αυγά, το αρσενικό
αναλαμβάνει τη διατροφή του, ενώ συνεχίζει μετά να προσέχει και στη φροντίδα των
νεοσσών.
Η πιο μαγική στιγμή που βιώνουμε με τα καναρίνια είναι στη φάση της αναπαραγωγής.
Αν ακολουθήσουμε μερικούς απλούς κανόνες για την αναπαραγωγή, θα έχουμε πολλές
επιτυχίες και θα ανοιχτεί ένας νέος κόσμος μέσα από την ασχολία μας. Κατ’ αρχήν για να
αναπαράγουμε δύο καναρίνια, πρέπει να είναι στην καλύτερη δυνατή φυσική κατάσταση. Τα
πουλιά θα πρέπει να ακολουθούν όλο το χρόνο μια σωστή και ισορροπημένη διατροφή, ώστε
να είναι έτοιμα για να ανταπεξέλθουν στην αναπαραγωγή.
Η χρονική περίοδος που αναπαράγονται τα καναρίνια, αλλά και τα περισσότερα πουλιά,
είναι η άνοιξη. Με το μεγάλωμα της ημέρας, γύρω στα μέσα Απριλίου, τα πουλιά έρχονται
σε διάθεση για ζευγάρωμα. Από την πλευρά μας, η προετοιμασία για αυτή τη στιγμή αρχίζει
περίπου ενάμιση μήνα πριν. Γύρω στα τέλη Φλεβάρη, αρχίζουμε σταδιακά να
εμπλουτίζουμε τη διατροφή των πουλιών και να τους προσφέρουμε φρούτα, αυγοτροφή
αλλά και βιταμίνες στο νερό. Το θηλυκό το μεταφέρουμε από την αρχή στο κλουβί που θα
γίνει η αναπαραγωγή, ενώ ο αρσενικός πρέπει να είναι κάπου κοντά, ώστε να υπάρχει οπτική
και ακουστική επαφή.
Αν το κλουβί έχει χώρισμα στη μέση, είναι το καλύτερο για αυτή την περίοδο. Στην
πλευρά της θηλυκιάς βάζουμε τη φωλιά και μέσα στο κλουβί τρίχα, νήμα ή άλλο υλικό για
να χτίσει την φωλιά του. Όταν ο αρσενικός κελαηδάει επίμονα προς το μέρος της θηλυκιάς
και αυτή ανταποκρίνεται με ένα ήχο σαν τιτίβισμα, ανασηκώνοντας ελαφρώς το πίσω μέρος
του σώματός της, είναι καιρός να αφαιρεθεί το χώρισμα. Αν παρατηρήσουμε τα πουλιά, θα
προσέξουμε ότι έχουν ήδη αρχίσει να ταΐζονται μέσα από το χώρισμα. Λογικά, μέχρι τώρα η
θηλυκιά θα έχει ολοκληρώσει και την κατασκευή της φωλιάς.
Όλο αυτό το διάστημα η διατροφή παραμένει πλούσια και η αυγοτροφή δίνεται σχεδόν
καθημερινά. Από τη στιγμή που τα πουλιά θα είναι μαζί χωρίς χώρισμα, θα μπορούμε να
παρατηρήσουμε το φλερτ τους αλλά και τη διαδικασία του ζευγαρώματος. Φροντίζουμε να
επιλέξουμε μια ήσυχη γωνία όπου δε θα τα ενοχλούμε και δε θα τα μετακινούμε συχνά για
να μην τα τρομάζουμε. Εάν όλα πάνε καλά μέσα στο διάστημα μιας εβδομάδας περίπου, το
θηλυκό θα έχει χτίσει την φωλιά του και θα είναι έτοιμο να γεννήσει τα αυγά του. Γεννάει 3
έως 6 αυγά, κάθε μέρα από ένα.
Στο διάστημα αυτό ψεκάζουμε τη φωλιά και το χώρο γύρω από αυτήν με ψειρόσκονη,
για την αποφυγή των ακάραιων. Έλεγχος των πουλιών και της φωλιάς πρέπει να γίνεται
καθημερινά. Μόλις δούμε το πρώτο αυγό στη φωλιά πρέπει να διακόψουμε τη χορήγηση
αυγού και βιταμινών, γιατί υπάρχει κίνδυνος να συνεχίσει ο αρσενικός να έχει διάθεση για
ζευγάρωμα. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα να χαλάει τη φωλιά για να κυνηγήσει τη θηλυκιά
του. Αν έχετε έναν τέτοιο αρσενικό, η καλύτερη λύση είναι να ξαναβάλουμε το χώρισμα στο
κλουβί. Πολλοί εκτροφείς, τα αυγά που γεννάει το θηλυκό, τα μαζεύουν σε ένα άλλο σημείο,
όπου έχουν τοποθετήσει βαμβάκι για να διατηρούνται, και τα αντικαθιστούν με ψεύτικα
(πλαστικά). Μετά τη γέννηση και του τελευταίου αυγού, τα τοποθετούν όλα μαζί πάλι στην
φωλιά. Αυτή η διαδικασία έχει σκοπό την ομαδική γέννηση και ανάπτυξη των νεοσσών την
ίδια ημέρα, διότι η διαφορά γέννησης μεταξύ τους αποβαίνει συχνά θανάσιμη για τα
μικρότερα.
Έπειτα από 14 ημέρες θα δούμε να ξεπροβάλλουν τα πρώτα μικρά και να τεντώνουν τα
κεφαλάκια τους για να τα ταΐσουν οι γονείς τους. Αφού γεννηθούν οι νεοσσοί, αυτό που
πρέπει να μεριμνήσουμε είναι η πρόσθετη διατροφή των πουλιών με αυγό σφιχτοβρασμένο ή
αυγοτροφή (η αυγοτροφή είναι καλύτερη επιλογή, διότι το αυγό χαλάει πολύ πιο γρήγορα
από τη ζέστη και μυρίζει, ενώ ταυτόχρονα γίνεται δηλητήριο για τους νεοσσούς). Βιταμίνες,μήλο ή και πρασινάδα θα ήταν ένα καλό συμπλήρωμα μετά την πρώτη εβδομάδα τον
νεοσσών. Τα τελευταία χρόνια είναι πολύ μεγάλη η ποικιλία των προϊόντων σε ότι αφορά τη
διατροφή των καναρινιών και όχι μόνο, τα οποία μπορούμε να προμηθευτούμε από
εξειδικευμένα καταστήματα Pet Shop.
Η θηλυκιά θα φροντίζει με αφοσίωση τα μικρά της για ένα μήνα περίπου, μέχρι να
μπορούν να διατραφούν μόνα τους και να μπορούμε να τα μεταφέρουμε σε δικό τους κλουβί.
Μετά το πρώτο 20ήμερο θα αρχίσουν οι νεοσσοί τα πρώτα τους φτερουγίσματα μέσα
στο χώρο τους. Παράλληλα το ζευγάρι θα αρχίσει πάλι να ερωτοτροπεί και να θέλει να
ζευγαρώσει ξανά. Εάν θέλουμε να συνεχιστεί η αναπαραγωγή, τότε δεν έχουμε παρά να
τοποθετήσουμε μια δεύτερη φωλιά και υλικό από την άλλη πλευρά του κλουβιού με την ίδια
διαδικασία.
Το θηλυκό θα αρχίσει με το ίδιο ενδιαφέρον και φροντίδα να χτίζει την φωλιά της, ενώ
συγχρόνως μαζί με το αρσενικό θα ταΐζουν συνεχώς τα μικρά τους μέχρι να αναπτυχθούν
πλήρως.
Τα μικρά τα απομακρύνουμε από το κλουβί και τη φροντίδα των γονιών μετά την 28
ημέρα. Ο νέος χώρος που θα τα τοποθετήσουμε κοιτάζουμε να είναι αρκετά άνετος.
Η διαδικασία αναπαραγωγής για τους γονείς συνεχίζεται και αν συνεχίσουμε να
φροντίζουμε την υγιεινή και τη διατροφή τους, τότε θα έχουμε 2 ή 3 επιτυχημένες γέννες
που θα είναι και ένα καλό αποτέλεσμα.
Επειδή η περίοδος αναπαραγωγής είναι αρκετά εξαντλητική για τα δύο πουλιά, καλό θα
ήταν να τα αφήσουμε να ξεκουραστούν και να δυναμώσουν μετά την προσπάθειά τους. Μην
αφήσετε τα πουλιά να γεννήσουν παραπάνω από τρεις φορές συνολικά, γιατί μετά την
περίοδο της αναπαραγωγής ακολουθεί η πτερρόροια και πρέπει να έχουν δυνάμεις για να την
περάσουν ομαλά.
Τα νεαρά καναρίνια μετά από ένα 2μηνο περίπου, θα παρατηρήσουμε ότι αποβάλλουν το
αρχικό φτέρωμά τους και αποκτούν νέα πιο όμορφα, μεγαλύτερα και γυαλιστερά φτερά.
Μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας αυτής, η περηφάνια και η συγκίνηση θα είναι τα
έντονα συναισθήματα που θα νιώσουμε γι’ αυτήν την πρωτόγνωρη εμπειρία. Έτσι έχοντας
αποκτήσει ένα μεγάλο αριθμό από απογόνους των δύο αρχικών καναρινιών μας,
επανερχόμαστε τη νέα χρονιά με μεράκι και πιθανότατα με περισσότερα νέα ζευγάρια.